Azvision.az həmin hissəni ixtisarla təqdim edir:

"1990-ci ilin mart ayının 20-si idi. 20 Yanvar şəhidlərinin 40-nı qeyd edirdik. Şəhidlər Xiyabanındakı mərasimə çox sayda adam toplaşmışdı. Biz müəllimlər hamı kimi sarsılmış vəziyyətdə idik. Bir də gördük ki, maşından 3-4 adam düşdü və böyük gül dəstələri götürdülər. Yanımızdakı tələbələrə dedik ki, onların kim olduqlarını öyrənsinlər. Bir qədər sonra gəldilər ki, Gürcüstandan gəliblər, bizim qardaşlardır. 40 mərasimi üçün bizə başsağlığı verməyə gəliblər. Orada Qorxmaz Qurbanov var idi. Bir qədər sonra rektor oldu. Bir də Çərkəz Qurbanlı yanımızda idi. O da sonradan prorektor oldu. Onlar dedilər ki, görürsən biz heç nə etməmişik. Dedim ki, düzdür, biz heç nə etməmişik. İmkanımız yoxdur ki, maşın tutub gedək. Günahkarıq. Dedi indi bir şey edək. Dedim nə edə bilərik? Dedi ki, buradan Tiflisə piyada yürüş edək. Çərkəz Qurbanlı dedi ki, kim gedə bilər? Hamı susdu. Mənə baxıb dedi, gedirsən? Dedim, gedirəm. O zaman o, prorektor, mən dekan idi. Başqa heç kəs bizimlə getməyə razılaşmadı. Dedi onda hazırlıq görək, çıxaq. Bir gün ərzində pal-paltar, bir az yemək, bir az pul götürdük. Bir də ehtiyat əlavə bir ayaqqabı götürmüşdük. Martın 22-si indiki "20 Yanvar" metrosu yaxınlığında görüşdük. Yanında Sarvan adlı qonşusu olan bir oğlan da vardı. Gedəcəyimizi bilən bir neçə adam da başımıza yığışdı. Sonra bizi maşınla Xırdalan tərəfə çıxardılar və yola düşdük. Düz 19 gün, 9 aprelə qədər hər gün 25-28 kilometr yol gedirdik. Yol boyu o qədər əhvalatlar olub ki?! Göyçayda yanımıza onlarla, Yevlaxda yüzlərlə adam yığışırdı".



Elvin Abdulqədirov
Azvision.az